نام مبارک   آن حضرت ، فاطمه (علیها السلام) است و از برای ایشان القاب و صفات متعددی همچون   زهرا، صدیقه، طاهره، مبارکه، بتول، راضیه، مرضیه ، نیز ذکر شده است.

فاطمه ، در لغت به معنی بریده شده و جدا شده می باشد و علت این نامگذاری بر طبق احادیث نبوی ، آنست که: پیـروان فاطمه (علیها السلام) به سبب او از آتش دوزخ بریده ، جدا شده و برکنارند.

زهرا به معنای درخشنده است و از امام ششم ، امام صادق (علیه السلام) روایت شده است که: " چون دخت پیامبر در محرابش می ایستاد ( مشغول عبادت می شد) ، نورش برای اهل آسمان می درخشید؛ همانطور که نور ستارگان برای اهل زمین می درخشد . "
صدّیقه به معنی کسی است که به جز راستی چیزی از او صادر نمی شود.

 طاهره به معنای پاک و پاکیزه ،

مبارکه به معنای باخیر و برکت ،

بتول به معنای بریده و دور از نا پاکی ،

 راضیه به معنای راضی به قضا و قدر الهی و

 مرضیه یعنی مورد رضایت الهی. (1)

کنیه های فاطمه (علیها السلام ) نیز عبارتند از ام الحسین، ام الحسن، ام الائمه، ام ابیها و...

ام ابیها به معنای مادر پدر می باشد و رسول اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) دخترش را با این وصف می ستود؛ این امر حکایت از آن دارد که فاطمه (علیها السلام) بسان مادری برای رسول خدا بوده است. تاریخ نیز گواه خوبی بر این معناست ؛ چه هنگامی که فاطمه در خانه پدر حضور داشت و پس از وفات خدیجه (سلام الله علیها ) غمخوار پدر و مایه پشت گرمی و آرامش رسول خدا بود و در این راه از هیچ اقدامی مضایقه نمی نمود ، چه در جنگها که فاطمه بر جراحات پدر مرهم می گذاشت و چه در تمامی مواقف دیگر حیات رسول خدا

برفراز مجلس ما، ماهی امشب سر زند                      خنده بر خورشید و ماه از تابش منظر زند

ساقی گل چهره امشب جلوه دیگر کند                      مطرب خوش نغمه امشب پرده دیگر زند

آسمان پوشیده بر تن، پرنیان نیلگون                        چون عروسان، خویشتن را زینت و زیور زند              

آسمان را گفتم این بزم و نشاط از چیست؟               گفت:چون که فردا آفتاب از برج خاور سر زند

من در آن بزم  کنم خدمت که شاه انبیاء                    مصطفی تاج ولایت بر سر حیدر زند

در غدیر خم چو دریا خلق خیز و موج و موج             کشتی کولاک چون آن جا رسد، لنگر زند

کاین علی باشد ولی الله، باید بعد من                         بر سریر دین نشیند بر سرش افسر زند

آسمان بر خاک افتاده است خواهد چون زمین           بوسه بر پای، علی داماد پیغمبر زند

نیست مردان خدا را رهبری غیر از علی                     مرد حق باید قدم در راه این رهبر زند

آسمان بر گردن افکنده است طوق بندگی                   تا به سر تاج ولای خواجه قنبر زند

پرچم شاه ولایت بین که در هر بامداد                        خنده بر پرچم دار و اسکندر زند

دست گیر از کرم افتاده ای گر چون "رسا                دست بر دامان او در عرصه محشر زند